Bos días, fogar de Breogán.
Fóra gaitas. Acabouse a pandereitada esta. Xa tiñamos os oídos moles de tanto ruido, alzado sobre as cabezas caladas. O silenzo gritou hoxe, os rumorosos despertaron do sono. O monótono fungar elevou a man para falar. Xa e tempo de que os iñorantes e féridos e duros, imbéciles e escuros nos entendan, sí. Bos días, fogar de Breogán.
0 cosas que no pueden esperar...
Publicar un comentario
<< Home